Begin november raakte wij in contact met Maxime. Op 10 november deelde zij haar eerste verhaal op Platform MS. Vandaag deelt zij haar tweede verhaal. Een emotioneel verhaal over haar oma, MS, toekomst en vechten. Keihard vechten in het geval van Maxime.
Ik dacht dat ik het aankon, maar op het moment dat ik de dodelijke vloeistof in mijn oma gespoten zag worden had ik het niet meer, mijn lieve oma, de meest onbaatzuchtige vrouw die ik ken is heen gegaan. Een prachtige leeftijd van 90 jaar, maar ik had haar nog eens 9 jaar bij mij willen houden. Ondanks de diazepam barstte ik in tranen uit, ook al had ik beloofd dat niet te doen. Ik ben haar zorgenkindje, zij was er altijd voor mij, iedere avond bad ze voor mij, al die jaren dat ik gepest werd, de jaren dat ik opstandig was en wegvluchtte in feesten en alcohol…
De jaren dat ik mijn leven op de rit leek te hebben… Mijn HBO diploma, wat was zij toen trots! Ook al was ik zo vaak ziek. “Psychisch” zei de huisarts jaren, hij had gelijk dat het tussen mijn oren zat. Toen de nieuwe huisarts me met spoed naar de neuroloog verwees was het aantal letsels niet meer te tellen. De egoïstische gedachte ging door mij heen dat ik over een paar jaar voor diezelfde keus zal staan. Een afhankelijk eenzaam leven of euthanasie.
MS is niet dodelijk wordt er overal geschreven, maar zou ik kunnen leven met een volledige verlamming? Mensen die mij naar de WC moeten tillen, of erger, een permanente katheter. Een tillift om me uit bed te takelen mijn elektrische rolstoel in? Een verzorgende die mijn afstandsbediening moet bedienen? Zou ik op dat moment net zo sterk zijn als mijn oma? Weten dat ik nooit meer wakker word? Dat ik nooit meer mijn favoriete muziek zal horen, dat ik nooit oud mag worden, dat ik nooit echt en diep van iemand mag houden omdat de tijd te kort is, dat mijn kinderwens nooit uitkomt, dat ik niet meer kan dansen?
Ik moet mijn belofte aan oma nakomen, dat ik beter ga worden en deze ziekte ga verslaan. Hopend dat oma wat van haar kracht aan mij overdraagt besluit ik op dat moment een HSCT behandeling te ondergaan. Dat ik MS op de kaart ga zetten, dat ik dit probleem in haar naam ga aanpakken. Dat het nu vechten of doodgaan is.
Recente reacties