Met veel pijn en moeite schrijf ik u deze brief uit persoonlijke en maatschappelijke noodzaak. De pijn komt voort uit mijn meest recente MS aanval (schub) waardoor mijn vingers verkrampt zijn, mijn zicht wazig is en mijn energie niveau nog lager is als mijn 91 jarige buurvrouw. De diagnose MS is vele jaren vertraagt omdat mijn voormalig huisarts neurologische uitval als iets psychisch zag, waardoor de remmende medicatie te laat gestart is. Het afgelopen jaar heb ik vijf ziekenhuisopnames doorgemaakt, ben ik mijn baan kwijtgeraakt door mijn ziekte en heeft mijn partner zijn heil elders gezocht. Momenteel gebruik ik op doktersvoorschrift het volgende: Copaxone, Morfine, Diazepam, Amitriptyline, Lyrica, Macrogol, Seroquel en Temazepam. Daarnaast gebruik ik CBD olie, de sterkste variant. Dit laatste middel geeft mij veel verlichting van mijn lichamelijke klachten, u bent echter niet bereidt de kosten hiervoor te vergoeden. Hiermee levert u mij over aan de Morfine, Lyrica, Diazepam en Amitriptyline. De CBD olie kost mij nu 35 euro per week…

Van een actieve, ambitieuze en carrière gerichte jonge vrouw (inmiddels 28) ben ik de afgelopen jaren veranderd in een lusteloos object dat met ondersteuning  nog maar enkele meters kan lopen. Na 10 jaar zelfstandig gewoond te hebben ben ik nu weer inwonend bij mijn ouders. Ik kan niet autorijden, niet fietsen en vrijwel niet lopen, ik leef nu volledig geïsoleerd.
Naast vele afspraken met mijn huisarts en neuroloog, heb ik inmiddels overvloedig psychische hulp nodig, heb ik afspraken met een uroloog, een revalidatie team, een ergotherapeut en daar komt vast nog iets bij.

Als telg van een hardwerkend, liberaal gezin heb ik altijd geleerd dat wanneer je geen bijdrage aan de maatschappij kan of wil leveren, een kogel goedkoper is. Helaas heb ik tot op heden niemand kunnen vinden die daadwerkelijk het schot wil lossen. Wellicht wilt u die oplossing overwegen? Ik zou u tonnen aan zorgkosten schelen, MS is immers ongeneeslijk en chronisch, de kans dat de maatschappij minder kosten aan mij kwijt raakt is er dus niet. Vanaf 1 december ga ik de ziektewet in, waardoor het UWV mij 70% van mijn laatst verdiende loon behoort te betalen. Daarnaast heb ik vanaf die datum ineens recht op toelagen. Ik durf de totale kosten (zorgkosten, uitkeringen en toeslagen) niet te berekenen, mocht ik bijvoorbeeld (onverhoopt) 72 worden.

Mocht u te teerhartig zijn om de kogel af te vuren, zou u dan het volgende willen overwegen?:
– vergoeding van de HSCT behandeling, waardoor 85%  van de MS patiënten MS vrij worden. Mijn zorgkosten worden dan gereduceerd van tonnen naar nihil (ik ben immers dood of genezen).
– vergoeding van medicinale cannabis, zodat een groot deel van mijn medicatie geschrapt kan worden.

Mocht u bovenstaande willen overwegen, zou u de samenleving een groot plezier doen. Als ik mijzelf als voorbeeld stel, zou ik in staat zijn mijn werk, of welk werk dan ook, uit te voeren. Ik zou niet meer afhankelijk zijn van dure medicatie en mantelzorg. Ik zou niet meer wekelijks met diverse zorgverleners in aanraking komen. Ik zou ‘de kogel’ kunnen ontwijken, met UW HULP!

Doet u mij en de samenleving een groot plezier, overweeg de kosten van een HSCT behandeling te vergoeden (ik ben mij bewust van de gevaren, maar als je toekomstbeeld tilliften en 24 uurszorg bevat neem je die voor lief). Mocht u hier niet toe bereid zijn mag u, anoniem, de kogel lossen. Mijn gegevens staan bovenaan deze brief.
Deze brief zal ik tevens op alle mogelijke manieren openbaar plaatsen, opdat de samenleving geïnformeerd wordt over het huidige beleid en de weerslag hiervan op individuen en de samenleving.

Met vriendelijke groet,

Maxime Hoeberichts